12 kolejnych zespołów przewodników i przewodniczek. Ponad 80 godzin warsztatów i webinarów. Długie rozmowy z tutorkami i tutorami. Wreszcie – lokalne dialogi, podczas których mieszkańcy i mieszkanki rozmawiali na ważne dla nich tematy. Po to, by się usłyszeć. To dorobek wiosennej edycji projektu.
Edycja wiosenna przypominała tą jesienną. Zaprosiliśmy trzyosobowe i wyjątkowo dwuosobowe zespoły osób zainteresowanych (od)budową dialogu do udziału w cyklu warsztatów przygotowujących do roli przewodnika/przewodniczki dialogu, pozwalających doświadczyć takich spotkań, zobaczyć swoje mocne strony i potencjał lokalnych społeczności oraz przygotować pierwsze dialogi. W tym ostatnim zadaniu niezwykle ważną rolę odegrali i odegrały tutorzy i tutorki. To w rozmowach z nimi krystalizował się pomysł spotkań, to z nimi przewodnicy i przewodniczki omawiać mogli swoje wątpliwości i pomysły. Pierwsze dwa organizowane przez każdy zespół lokalne dialogi służyć miał oswojeniu siebie i społeczności z tą formą spotkań. Kolejne (co najmniej cztery) – wypracowaniu formuły, w której spotkania będą mieć szansę przetrwać okres wsparcia w ramach działań “Jak rozmawiać?”.
W porównaniu z edycją jesienną wprowadziliśmy jedną ważną modyfikację. Choć w obu edycjach zespoły pracowały podczas warsztatów w dwóch grupach, tworząc je inaczej uwzględniliśmy specyfikę miejscowości, w których działać chcą liderzy i liderki. Jesienią wymieszaliśmy zespoły z większych miejscowości, planujące działać w jednym mieście czy dzielnicy z tymi z miejscowości mniejszych, pragnących zapraszać na dialogi osoby z kilku małych miejscowości, z terenu całej gminy. W edycji wiosennej stworzyliśmy grupy podobne do siebie. Wydaje nam się, że takie rozwiązanie stworzyło więcej okazji do wspierania się i wymiany doświadczeń.
Przed nami ostatni etap projektu – dzielenie się jego efektami i utrwalanie rezultatów. Oraz szukanie środków na jego kontynuację. Wiemy, że warto.
O czym były dobre rozmowy?
Oto przykładowe tematy:
- Dostępność wyborów. Czy jest nam to potrzebne?
- Baba za kierownicą
- Jak rozmawiać o śmierci?
- Jak nie robić nic? Porozmawiajmy o odpoczywaniu
Co dał ten projekt jego uczestnikom i uczestniczkom?
Pokazał [osobom uczestniczącym w lokalnych spotkaniach dialogowych – przyp. autora] , że rozmowa bez wzajemnego obrażania się czy rozliczania jest możliwa. Że możemy zobaczyć się w innym świetle, pokazać inną stronę. Że czasami potrzebne jest poświęcenie chwili, żeby się zatrzymać i zacząć słuchać. A potem zaufać.
Przed nami ostatni etap projektu – dzielenie się jego efektami i utrwalanie rezultatów. Oraz szukanie środków na jego kontynuację. Wiemy, że warto.
zobacz i pobierz naszą publikację